Akryl na kartonie, 70x50 cm.
Uciekam, znikam, zamieniam się w powietrze. Jestem duchem unoszącym się nad powierzchnią łąk.
Tutaj wiatr, to niezmienność. Stałość, to przemijanie i powrót.
Tu nadal jedyną ozdobą wianka z polnych kwiatów jest moje imię.
Każda stokrotka to królowa na tle trawy,
bo w trawie gubi się ludzka logika wraz z tysiącleciami człowieczej harówki.
A wystarczyło nie zamykać oczu, aby nie zgasło słońce.
Od początku byłam patriotką mojej ojczyzny - Ziemskiego Globu.
Najbardziej przytomna z wszystkich obecnych jest RADOŚĆ.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz